Przejdźmy do charakteru.
Althenor jest na ogół spokojny i małomówny, jednak gdy ktoś zalezie mu za skórę traci panowanie nad sobą i rzuca się na ofiarę z pazurami do gardła. Nie uśmiecha się prawie nigdy, chyba, że w jakiś szczególnych okolicznościach. Także czuj się zaszczycony, widząc en boski szczerz. Lubi wieczory i noce. Te, kiedy jest najmniej gwiazd. Lubi być w ukryciu, także im mniej światła, tym lepiej. Mimo tak wielkiej masy porusza się bezszelestnie. Nie wiem, ile ma kilogramów. Althenor był ważony jeszcze w Zoo. Tak, w Zoo. Trafił tam, ze względu na swą wielkość, lecz dzięki Bogu po zaledwie 2 dniach wyłamał kraty i dał nogę. Tułał się po mieście, strasząc ludzi i unikając hycla. Ale to już inna kwestia. Jest bardzo przebiegły i sprytny, potrafi tygodniami udawać przyjaciela, by potem zadać największy cios. Jednak rzadko to robi, nie ma po co. Rankami słabiej widzi na lewe oko. Dlaczego? Inna historia. Nie przywiązuje wagi do miłości. Kiedyś miał partnerkę, a nawet kocieta, jednak te wybił inny samiec, a w walce poranił go samego. Od tamtego czasu jest bardzo ostrożny i stara się z nikim nie zżywać. Czasem traci czujność, jednak to zdarza się raz na "Ruski rok". Często się leni. Śpi do późna, ale potem i tak leży u siebie, bo nie chce mu się podnieźć. Nienawidzi, gdy ktoś zaczyna interesować się jego ogonem. Ot, tak sobie. Nigdy nie roni łez. Znaczy stara się. Ot, tak sobie.
---
[wiem, wiem, nie wysiliłem się >.< ale wena dead. Ech. Czytać >.<]
Althenor jest na ogół spokojny i małomówny, jednak gdy ktoś zalezie mu za skórę traci panowanie nad sobą i rzuca się na ofiarę z pazurami do gardła. Nie uśmiecha się prawie nigdy, chyba, że w jakiś szczególnych okolicznościach. Także czuj się zaszczycony, widząc en boski szczerz. Lubi wieczory i noce. Te, kiedy jest najmniej gwiazd. Lubi być w ukryciu, także im mniej światła, tym lepiej. Mimo tak wielkiej masy porusza się bezszelestnie. Nie wiem, ile ma kilogramów. Althenor był ważony jeszcze w Zoo. Tak, w Zoo. Trafił tam, ze względu na swą wielkość, lecz dzięki Bogu po zaledwie 2 dniach wyłamał kraty i dał nogę. Tułał się po mieście, strasząc ludzi i unikając hycla. Ale to już inna kwestia. Jest bardzo przebiegły i sprytny, potrafi tygodniami udawać przyjaciela, by potem zadać największy cios. Jednak rzadko to robi, nie ma po co. Rankami słabiej widzi na lewe oko. Dlaczego? Inna historia. Nie przywiązuje wagi do miłości. Kiedyś miał partnerkę, a nawet kocieta, jednak te wybił inny samiec, a w walce poranił go samego. Od tamtego czasu jest bardzo ostrożny i stara się z nikim nie zżywać. Czasem traci czujność, jednak to zdarza się raz na "Ruski rok". Często się leni. Śpi do późna, ale potem i tak leży u siebie, bo nie chce mu się podnieźć. Nienawidzi, gdy ktoś zaczyna interesować się jego ogonem. Ot, tak sobie. Nigdy nie roni łez. Znaczy stara się. Ot, tak sobie. ---
[wiem, wiem, nie wysiliłem się >.< ale wena dead. Ech. Czytać >.<]
Samica lamparta zeskoczyła ze swojego ulubionego drzewa i siadła na jednym z większych korzeni.- Salve Przybyszu, jestem Metrou.- Spojrzała ślepiami na Postać, która siedziała na Polanie, po chwili dodając. - Jak Ci się tu podoba?- Wpatruje się w wielkiego Kota.
OdpowiedzUsuńSiedziała cicho w zaroślach . Obserwowała poczynienia nowego osobnika jak i Alphy . Gdy alpha się już przywitała ta cicho wyszła zaa zarośli i podeszła do nieznanego kota . - Bonvenon . - Wymruczała . - Allexandra de lame - pokłoniła się przedstawicielowi kotowego rodu . - Myśle , że ci się tu spodoba - dodała z lekkim uśmiechem na pysku po czym ta poszła pod jedno z drzew gdzie się położyła i obserwowała złotymi ślepami Alphe jak i nowego członka .
OdpowiedzUsuń